I'm trying to leave a comment on a blog of a friend and get confronted with this message. I try and read the picture that contains some letters and numbers and typ what I think I see in the answer box... No go.. I didn't get it right, BUT no worries.. I can try again! So I do, since I'm not a robot and very willing to prove to the world (or at least blogger.com) that I'm not! I get a new picture and geez.. this one is ever harder to figure out.
While I'm doing my best to decrypt the picture and get the answer right I can't help but think "I'm getting frustrated, that in itself proves I'm not a robot". I hit enter, almost sure that I got it right this time, but alas.. no go again. How sure am I that I'm not a robot? And how hard can it be to prove that I'm not? Is failing this little test not prove enough? Maybe I should just text my friend my comment and not bother at all with this stupid test anymore but then again.. I'm not the kind of person that gets beaten by what seems to be a simple test!
So... I try again.. this time not putting a space between the letters and the numbers (there are two pictures and logic dictates two different pictures means an answer containing two parts and you distinguish between the parts by putting a space in there) and voilà, my answer is accepted... guess proving that you're not a robot is a simple matter of being able to adept.. but aren't there robots and programs that are specifically designed to do so? So did I in fact prove that I'm not a robot?
=========================================================
"Bewijs dat je geen robot bent"
Ik probeer een berichtje achter te laten op een blog van een vriendin van me en wordt geconfronteerd met deze opdracht. Ik probeer uit de plaatjes die letters en cijfers bevatten te herleiden wat de gevraagde code moet zijn en type dat in in het antwoordboxje. Nope.. ik had het niet goed, MAAR niet gevreesd, ik mag het nog een keer proberen! Dus dat doe ik. Ik ben tenslotte geen robot en ik wil de wereld (nou ja op zijn minst blogger.com) graag laten weten dat ik geen robot ben! Ik krijg een nieuw plaatje en jeetje... deze is nog moeilijker te oncijferen!
Terwijl ik mijn best doe om het plaatje te ontsleutelen en het goede antwoord te geven kan ik niet helpen dat ik begin te denken "ik raak gefrustreerd, is dat niet bewijs genoeg dat ik geen robot ben?". Ik druk op enter, vrijwel zeker dat ik het nu goed heb... maar helaas.. weer niet goed. Hoe zeker ben ik er eigenlijk zelf van dat ik geen robot ben? Is het feit dat ik dit blijkbaar niet kan niet bewijs genoeg van het 'niet robot' zijn? Misschien moet ik mijn vriendin gewoon sms'en en dat berichtje gewoon vergeten, maar ja.... ik ben niet het soort persoon dat verslagen wordt door een stomme test!!
Dus probeer ik het nog een keer. Dit keer geen spatie tussen de letters en de cijfers (er zijn twee plaatjes en logica dicteert dat twee verschillende plaatjes betekent dat het antwoord uit twee onderdelen bestaat, verschillende onderdelen onderscheid je in een zin door een spatie) en voilà, mijn antwoord wordt geaccepteerd.. Blijkbaar bewijs dat je geen robot bent door je aan te passen aan de omstandigheden.. maar uhm.. zijn er geen robots en programma's die speciaal ontworpen zijn om zich aan te passen? Dus heb ik eigenlijk wel bewezen dat ik geen robot ben?
maandag 10 september 2012
Your parents are just human too
Why does it hurt more when one of your parents criticizes you? Why does it mean more when they applaud you? Why is everything they say and do, or do not say and do not do, so much more important to you than what everyone else does or doesn't do? Why do we children use a different set of scales when our parents are concerned?
In my journey I've learned that I haven't been the best mother at times, that I could have done more, should have done more, should have made different choices, should have handled some situations differently, should have thought more of others, should have left my emotions at the door. Should have, could have, would have.. Looking at myself in that way made it easier to look at my parents in the same way. My parents are who they are because of their character, their upbringing, their own struggles in life, their own insecurities, their own past. And they too struggle to do right, to know the answers, to deal with situations best they can and you know what? They fail too..., just like me. Guess that makes them as human as I am.
So I try to put my parents actions or lack of on the same scales as I use for my friends. I ask myself why they reacted the way they did, what made them say the things they said, what could have played a role in their decision making, like I do with my friends. That makes it possible for me to bring them to my level, my own level of insecurities of not knowing, of making decisions based on the information you have at that time. With my parents no longer on a high and mighty level, I am able to cope lovingly with the fact that they are only human.
If you are not perfect.. then why hold your parents accountable for the fact that they are not perfect?
====================================================
Je ouders zijn ook maar gewoon mensen
Waarom doet het meer pijn als één van je ouders je bekritiseert? Waarom betekent het meer als zij het goed vinden wat je doet? Waarom is alles wat ze zeggen en doen, of niet zeggen en niet doen, veel belangrijker dan wat iemand anders wel of niet zegt of doet? Waarom gebruiken wij als kinderen een andere weegschaal als het om onze ouders gaat?
In mijn levensreis heb ik geleerd dat ik niet de beste moeder ben geweest, dat ik meer had kunnen doen, dat ik meer had moeten doen, andere beslissingen had moeten nemen, sommige situaties anders benaderd had moeten hebben, meer aan anderen had moeten denken, mijn emoties bij de deur achter had moeten laten. Had gekund, had gemoeten, had gewild.. Door zo naar mezelf te kijken, werd het gemakkelijker om ook zo naar mijn ouders te kijken. Mijn ouders zijn wie ze zijn door hun karakter, hun opvoeding, hun eigen moeilijkheden in het leven, hun eigen onzekerheden, hun eigen verleden. En zij worstelen ook om het juiste te doen, om de antwoorden te hebben, om het beste om te gaan met moeilijke situaties en weet je? Zij falen ook..., net als ik. Geloof dat dat ze net zo menselijk maakt als ikzelf.
Dus probeer ik de acties van mijn ouders, of het gebrek daaraan, op dezelfde weegschaal te plaatsen als die ik voor mijn vrienden gebruik. Ik vraag me af waarom ze zo reageerden, wat meegeteld heeft in wat ze zeiden en waarom ze dat zeiden, wat een rol gespeeld heeft in de beslissingen die ze nemen, net zoals ik bij mijn vrienden doe. Daarmee kan ik ze op mijn eigen niveau brengen, het niveau van onzekerheden, het niet weten en het nemen van beslissingen op basis van de informatie die je op dat moment hebt. Nu mijn ouders niet langer alwetend zijn en alles goed moeten doen, kan ik met liefde omgaan met het feit dat ze ook maar mensen zijn.
Als jij niet perfect bent... waarom je ouders dan verwijten dat zij niet perfect zijn?
In my journey I've learned that I haven't been the best mother at times, that I could have done more, should have done more, should have made different choices, should have handled some situations differently, should have thought more of others, should have left my emotions at the door. Should have, could have, would have.. Looking at myself in that way made it easier to look at my parents in the same way. My parents are who they are because of their character, their upbringing, their own struggles in life, their own insecurities, their own past. And they too struggle to do right, to know the answers, to deal with situations best they can and you know what? They fail too..., just like me. Guess that makes them as human as I am.
So I try to put my parents actions or lack of on the same scales as I use for my friends. I ask myself why they reacted the way they did, what made them say the things they said, what could have played a role in their decision making, like I do with my friends. That makes it possible for me to bring them to my level, my own level of insecurities of not knowing, of making decisions based on the information you have at that time. With my parents no longer on a high and mighty level, I am able to cope lovingly with the fact that they are only human.
If you are not perfect.. then why hold your parents accountable for the fact that they are not perfect?
====================================================
Je ouders zijn ook maar gewoon mensen
Waarom doet het meer pijn als één van je ouders je bekritiseert? Waarom betekent het meer als zij het goed vinden wat je doet? Waarom is alles wat ze zeggen en doen, of niet zeggen en niet doen, veel belangrijker dan wat iemand anders wel of niet zegt of doet? Waarom gebruiken wij als kinderen een andere weegschaal als het om onze ouders gaat?
In mijn levensreis heb ik geleerd dat ik niet de beste moeder ben geweest, dat ik meer had kunnen doen, dat ik meer had moeten doen, andere beslissingen had moeten nemen, sommige situaties anders benaderd had moeten hebben, meer aan anderen had moeten denken, mijn emoties bij de deur achter had moeten laten. Had gekund, had gemoeten, had gewild.. Door zo naar mezelf te kijken, werd het gemakkelijker om ook zo naar mijn ouders te kijken. Mijn ouders zijn wie ze zijn door hun karakter, hun opvoeding, hun eigen moeilijkheden in het leven, hun eigen onzekerheden, hun eigen verleden. En zij worstelen ook om het juiste te doen, om de antwoorden te hebben, om het beste om te gaan met moeilijke situaties en weet je? Zij falen ook..., net als ik. Geloof dat dat ze net zo menselijk maakt als ikzelf.
Dus probeer ik de acties van mijn ouders, of het gebrek daaraan, op dezelfde weegschaal te plaatsen als die ik voor mijn vrienden gebruik. Ik vraag me af waarom ze zo reageerden, wat meegeteld heeft in wat ze zeiden en waarom ze dat zeiden, wat een rol gespeeld heeft in de beslissingen die ze nemen, net zoals ik bij mijn vrienden doe. Daarmee kan ik ze op mijn eigen niveau brengen, het niveau van onzekerheden, het niet weten en het nemen van beslissingen op basis van de informatie die je op dat moment hebt. Nu mijn ouders niet langer alwetend zijn en alles goed moeten doen, kan ik met liefde omgaan met het feit dat ze ook maar mensen zijn.
Als jij niet perfect bent... waarom je ouders dan verwijten dat zij niet perfect zijn?
Abonneren op:
Posts (Atom)