Nee nee, niet weer een blog over wisselstoringen of in de verkeerde trein stappen, ik heb een nieuw fenomeen ontdekt! Dit fenomeen bestaat uit de vertraging van de één die een versnelling voor de ander wordt.
Aangekomen op station Ede-Wageningen zie ik vanuit mijn trein dat het nog erg druk is op perron 3, waar ik mijn aansluiting moet pakken. Normaal gesproken 'mis' ik de trein van 15:47 uur richting Nijmegen net en moet dan wachten op de trein van 16:02 uur. Maar dit keer heeft de eerstgenoemde trein iets vertraging! Ik zet een sprint in en denk onmiddellijk aan wat ik Fred altijd zeg als hij vraagt of ik samen met hem wil hardlopen: "ik ren alleen als ik achternagezeten word door iets dat me op kan eten". Dus mijn sprint is eigenlijk een flink doorstappen en niet zozeer een rennen. En als ik deze trein mis omdat ik niet ren, zit ik immers toch nog gewoon op schema, niets aan de hand, niets te verliezen! Ik stap stevig door de trap op naar perron 3 en iets buiten adem zie ik dat er inderdaad nog gewacht wordt op de trein richting Nijmegen. Ik sta er nog maar net, als de trein binnenkomt en ik me van een plaats verzeker. So far so good.
Zou het mogelijk zijn? Kan het zijn dat ik eerder dan gepland weer thuis ben? Ik durf niet al te hard te hopen, meestal kom ik immers later aan dan ik gedacht had. In Arnhem aangekomen sprint ik, uhm loop ik stevig door, naar perron 3. Vlak voor de trap naar beneden staat op het bord aangegeven wanneer de trein vertrekt. Natuurlijk heb ik mijn bril niet op, dus de spanning loopt nog even op voordat ik zie dat ik de trein van 16:10 uur kan nemen en dat is niet zomaar een trein.. het is de intercity! Normaal gesproken zit ik in de sprinter van Arnhem naar Zutphen en die doet vrijwel elk station aan, dus de reis duurt dan zo'n 30 minuten. Dit keer niet! Dit keer doe ik er maar 22 minuten over :). Zo'n 25 minuten eerder dan gepland sta ik te stralen op het station in Zutphen. Poehé, zomaar bijna een half uur eerder thuis!
"Je bent zomaar een half uur eerder thuis! Wat gaan we nu doen?" sms't Fred en eigenlijk heb ik geen idee, maar ik hou van het OV op dit moment!
dinsdag 24 september 2013
maandag 16 september 2013
Het openbaar vervoer en ik, deel IV
Het is dinsdag. Het is koud, het regent, ik ben moe, heb een stijve nek, hoofdpijn en een humeur dat onder straatniveau begint te zakken. Ik sta om 16.45 uur in Dieren op het station, alwaar wegens een wisselstoring er helaas geen treinverkeer mogelijk is tussen Dieren en Zutphen. Een blik op het bord van de bussen leert al snel dat er ook geen bus naar Zutphen gaat.
Een wisselstoring en het is nog niet eens herfst! "Wij betreuren uw vertraging ten zeerste en bieden u daarom een gratis drankje aan in de stationsrestauratie". Ik ga maar in de rij staan voor dat gratis drankje want ik begin het echt koud te krijgen nu. Achter de balie staat een mevrouw in de gaten te houden welke blikjes fris er gepakt worden door de vertraagde passagiers. 'Nee! Die is niet gratis' roept ze met enige regelmaat. 'Alleen de kleine blikjes drinken'. Mokkend worden flessen vruchtendrank, energiedrink en blikjes bier (die zijn ook niet gratis) teruggezet en wordt er gekeken naar het assortiment sinas, cassis en cola waaruit gekozen kan worden. Er worden blikjes in de lucht gestoken, er wordt goedkeurend geknikt en genoteerd wat er meegenomen wordt. Ondertussen kijkt ze lichtelijk verwilderd naar de andere passagiers en roept 'Koffie? Wie wil er koffie?', 'Thee? Wie wil er thee?', 'Chocolademelk? Iemand chocolademelk?' Er worden handen opgestoken, er wordt 'Ja ik' geroepen. Ze zucht, noteert wat ze maakt en zet het op de balie neer. Hoewel mijn humeur niet echt verbeterd is, heb ik toch medelijden met haar. Daar sta je dan, wat een rustig dagje op het station in Dieren had moeten zijn, wordt ineens door de NS veranderd in een pandemonium omdat de NS vindt dat haar passagiers gratis drinken moeten hebben. De NS verklooit de boel en daarom moet deze arme mevrouw ineens als een gek bijhouden wat er over de toonbank gaat en wat er meegenomen wordt aan blikjes omdat ze anders waarschijnlijk haar geld niet krijgt. Heel even ben ik dankbaar dat ik één van de vertraagde passagiers ben en niet degene achter de balie. Heel even maar... want dan loop ik de kou weer in waar een stem mij vertelt dat men verwacht dat de storing tot minimaal 19.00 uur zal duren. Het is nu kwart voor zes.
Er wordt gezegd dat er toch bussen naar Zutphen vertrekken, dus ik loop naar de andere kant van het perron. Daar zie ik meer dan honderd mensen wachten, auto's af en aan rijden (gelukkigen die een lift konden regelen) en vloekende buschauffeurs omdat die achterlijke automobilisten daar rijden waar ze helemaal niet mogen rijden. Terwijl ik overweeg om in de stromende regen tussen al die mensen te gaan staan (ik wil niet, ik wil niet, ik wil niet), verdwijnt op het bord boven mij de vermelding dat er niet gereden wordt vanwege een wisselstoring. De volgende trein naar Zutphen zal over 20 minuten vertrekken. Ik wacht dus en blijf stiekem steeds kijken naar het andere perron. De trein richting Roosendaal moet daar namelijk eerder aankomen dan de trein naar Zutphen op dit perron.. en als die aankomt, dan zijn we inderdaad back in business! Mijn trein arriveert, hij zit bomvol, maar ik moet en zal in die trein zitten/staan, dus ik wurm me naar binnen. Ondertussen komt op het andere perron de trein richting Roosendaal aan, yay! Het is inmiddels 18.15 uur geweest en na een oponthoud van ruim anderhalf uur, vervolg ik mijn reis richting Zutphen. Nee, ik ben niet ingecheckt, laat ze allemaal de rambam krijgen! Knappe conducteur die mij een boete geeft! Om half zeven sta ik moe, nog steeds humeurig en inmiddels misselijk door een combinatie van honger, nekpijn en hoofdpijn op het station in Zutphen. Eindelijk thuis!
Op donderdag in dezelfde week is er wederom een wisselstoring. Dit keer probeer ik van Apeldoorn in Zutphen te komen. Omrijden via Deventer levert het voordeel op dat ik van de andere kant kom en Zutphen dus wel kan bereiken. Met een kleine vertraging en met een gevoel dat je zelf in ieder geval iets kon doen, sta ik weer op het station in Zutphen. Het regent niet, het is niet zo koud, met mijn nek gaat het beter, ik heb geen hoofdpijn. Mijn humeur bevind zich op een normaal niveau. All is well in the world. Op naar het volgende OV avontuur!
Een wisselstoring en het is nog niet eens herfst! "Wij betreuren uw vertraging ten zeerste en bieden u daarom een gratis drankje aan in de stationsrestauratie". Ik ga maar in de rij staan voor dat gratis drankje want ik begin het echt koud te krijgen nu. Achter de balie staat een mevrouw in de gaten te houden welke blikjes fris er gepakt worden door de vertraagde passagiers. 'Nee! Die is niet gratis' roept ze met enige regelmaat. 'Alleen de kleine blikjes drinken'. Mokkend worden flessen vruchtendrank, energiedrink en blikjes bier (die zijn ook niet gratis) teruggezet en wordt er gekeken naar het assortiment sinas, cassis en cola waaruit gekozen kan worden. Er worden blikjes in de lucht gestoken, er wordt goedkeurend geknikt en genoteerd wat er meegenomen wordt. Ondertussen kijkt ze lichtelijk verwilderd naar de andere passagiers en roept 'Koffie? Wie wil er koffie?', 'Thee? Wie wil er thee?', 'Chocolademelk? Iemand chocolademelk?' Er worden handen opgestoken, er wordt 'Ja ik' geroepen. Ze zucht, noteert wat ze maakt en zet het op de balie neer. Hoewel mijn humeur niet echt verbeterd is, heb ik toch medelijden met haar. Daar sta je dan, wat een rustig dagje op het station in Dieren had moeten zijn, wordt ineens door de NS veranderd in een pandemonium omdat de NS vindt dat haar passagiers gratis drinken moeten hebben. De NS verklooit de boel en daarom moet deze arme mevrouw ineens als een gek bijhouden wat er over de toonbank gaat en wat er meegenomen wordt aan blikjes omdat ze anders waarschijnlijk haar geld niet krijgt. Heel even ben ik dankbaar dat ik één van de vertraagde passagiers ben en niet degene achter de balie. Heel even maar... want dan loop ik de kou weer in waar een stem mij vertelt dat men verwacht dat de storing tot minimaal 19.00 uur zal duren. Het is nu kwart voor zes.
Er wordt gezegd dat er toch bussen naar Zutphen vertrekken, dus ik loop naar de andere kant van het perron. Daar zie ik meer dan honderd mensen wachten, auto's af en aan rijden (gelukkigen die een lift konden regelen) en vloekende buschauffeurs omdat die achterlijke automobilisten daar rijden waar ze helemaal niet mogen rijden. Terwijl ik overweeg om in de stromende regen tussen al die mensen te gaan staan (ik wil niet, ik wil niet, ik wil niet), verdwijnt op het bord boven mij de vermelding dat er niet gereden wordt vanwege een wisselstoring. De volgende trein naar Zutphen zal over 20 minuten vertrekken. Ik wacht dus en blijf stiekem steeds kijken naar het andere perron. De trein richting Roosendaal moet daar namelijk eerder aankomen dan de trein naar Zutphen op dit perron.. en als die aankomt, dan zijn we inderdaad back in business! Mijn trein arriveert, hij zit bomvol, maar ik moet en zal in die trein zitten/staan, dus ik wurm me naar binnen. Ondertussen komt op het andere perron de trein richting Roosendaal aan, yay! Het is inmiddels 18.15 uur geweest en na een oponthoud van ruim anderhalf uur, vervolg ik mijn reis richting Zutphen. Nee, ik ben niet ingecheckt, laat ze allemaal de rambam krijgen! Knappe conducteur die mij een boete geeft! Om half zeven sta ik moe, nog steeds humeurig en inmiddels misselijk door een combinatie van honger, nekpijn en hoofdpijn op het station in Zutphen. Eindelijk thuis!
Op donderdag in dezelfde week is er wederom een wisselstoring. Dit keer probeer ik van Apeldoorn in Zutphen te komen. Omrijden via Deventer levert het voordeel op dat ik van de andere kant kom en Zutphen dus wel kan bereiken. Met een kleine vertraging en met een gevoel dat je zelf in ieder geval iets kon doen, sta ik weer op het station in Zutphen. Het regent niet, het is niet zo koud, met mijn nek gaat het beter, ik heb geen hoofdpijn. Mijn humeur bevind zich op een normaal niveau. All is well in the world. Op naar het volgende OV avontuur!
Abonneren op:
Posts (Atom)