Sheldon is my hero

In movies setting up a date often consists of getting the other person to agree and then saying "I'll pick you up <insert day> ". If someone did that to me I'd be utterly confused. <insert day>.... what time? Where are we going? What do I need to wear? And yet the women in those movies just nodd their head and seem to be able to be ready in time and dressed for the occasion. I find that amazing.

On facebook there's an event on september 1st to break a worldrecord of some kind. It says september 1st 00.00... is that my timezone? Is that the timezone of the organizer of the event? Wouldn't be the first time I show up early or late because I didn't take the time difference into consideration.

I find questions that are ambigious very difficult to handle. I once had to do a psych test because of my depression and the question was 'do you feel the urge to hurt someone'? Uhm someone.. does that include me? Or is that meant as someone besides me? The first makes you a liability to the yourself, the other to the people you know. That's a big difference!! At school I always had discussions with my teachers about the answers to multiple choice questions. No I did not give the answer you wanted, but my answer was right too if you interpreted the question like I did. One of my teachers told me that I was the only one in the class that interpreted the question that way and I told him that if he made questions that were open for different interpretations, he couldn't only approve the answer he wanted.

In conversations with others I sometimes find myself answering a question they didn't pose.. by the look on their face I can see that I'm not giving the information they need and I start thinking of all the ways they could have meant their question. Sometimes that just leads to me saying "that is not what you asked is it? Can you tell me again what it is you're asking me?"

So when I started watching 'Big Bang Theory' I could  identify myself with Sheldon. Of course the character is over the top and way more weird than I am, but if he doesn't get something he just tells someone he needs more input, or he explains why the question they asked just didn't have enough data to get the answer they needed. I don't do that because I know people will think I'm weird, but that doesn't stop him. It makes me laugh like anyone else but not because he's weird in that.. I laugh because he's absolutely right! And that makes Sheldon my hero.

===== Sheldon is mijn held =====

In films bestaat het maken van een afspraak uit het de ander zover krijgen dat ze ja zegt en dan zeggen 'dan haal ik je <voeg dag in> op. Als iemand dat bij mee deed zou ik verschrikkelijk in de war zijn. <voeg dag in>... uhm... hoe laat? Waar gaan we heen? Wat moet ik aan? En toch zijn de vrouwen in dat soort films altijd op tijd klaar en hebben de juiste kleren aan. Ik vind dat wonderbaarlijk.

Op facebook is er een evenement op 1 september om 00.00 uur om één of ander wereldrecord te verbreken. Is dat mijn tijdzone? Is dat de tijdzone van de organisator van het evenement? Het zal niet de eerste keer zijn dat ik te vroeg of te laat ben omdat ik geen rekening houd met het tijdsverschil.

Ik heb altijd moeite met vragen die voor tweeërlei uitleg vatbaar zijn. In een psychologische test die ik vanwege mijn depressie moest doen, werd er gevraagd of ik soms iemand pijn wilde doen. Iemand... is dat inclusief mijzelf of bedoelden ze iemand anders? De eerste optie betekent dat je een gevaar bent voor jezelf, de tweede dat je een gevaar bent voor de personen die je kent. Dat is nog al niet een verschil! Op school had ik altijd discussies met mijn leraren over de antwoorden op multi choice vragen. Nee ik gaf niet het antwoord dat jij wilde, maar als je de vraag interpreteert zoals ik dat gedaan heb, dan klopt mijn antwoord ook! Eén van mijn leraren zei dat ik de enige was die de vraag zo interpreteerde, waarop ik antwoordde dat als hij vragen stelde die ook anders geïnterpreteerd konden worden, hij niet alleen het door hem gewenste antwoord goed kon keuren.

In gesprekken met anderen merk ik soms dat ik antwoord geef op een vraag die niet gesteld is. Door de uitdrukking op hun gezicht weet ik dat ik niet de informatie geef die gevraagd word en ik probeer dan snel te bedenken hoe ik hun vraag anders uit had kunnen leggen. Soms leidt dat er toe dat ik gewoon zeg "Dat is niet wat je me vroeg of wel? Kun je me de vraag nog een keer stellen?".

Dus toen ik de 'Big Bang Theory' begon te kijken, kon ik me identificeren met Sheldon. Natuurlijk is het karakter overdreven en is hij veel vreemder dan ik ben. Maar als hij iets niet begrijpt zegt hij gewoon dat hij meer informatie nodig heeft of hij legt de ander uit waarom de vraag zoals zij die stelden te weinig informatie had om ooit het door hun gewenste antwoord te krijgen. Ik doe dat niet omdat ik niet wil dat mensen mij raar vinden. Hem zal dat een zorg zijn. Ik lach zoals ieder ander op dat soort momenten, maar niet omdat hij raar is, ik lach omdat hij helemaal gelijk heeft! En dat maakt Sheldon tot mijn held!

Songs that make you think of someone

You know how song lyrics can make you think of someone? And I don't mean all the heartbreak songs that make you think of your lost love.. man those are depressing! There's a couple of songs that instantly make me think of people in my life. Won't bore you with them but there is one that I have on my mp3 player right now that makes me think of my mom every single time I hear it. It's an oldy but this song describes what my mom does for me and what she means to me. So mom, this one is for you, thank you for being my mom and thank you for being able to put my feet back on the ground when I need it most.

===== Liedjes die je aan iemand doen denken =====

Weet je hoe teksten van liedjes je aan iemand kunnen doen denken? En dan bedoel ik niet alle 'gebroken hart' liedjes die je aan je verloren liefde doen denken. Die zijn deprimerend!! Ik heb een aantal van dat soort liedjes. Ik zal je daar niet mee vervelen, maar er is een liedje dat ik nu op mijn mp3 speler heb dat bij mijn moeder hoort. Het is een gouwe ouwe, maar hij beschrijft wat mijn moeder voor me doet en wat ze voor me betekent. Dus mams, deze is voor jou. Bedankt dat je mijn moeder bent en dat je in staat bent om me elke keer weer met beide benen op de grond te zetten, vooral wanneer ik dat het meeste nodig heb.

When you're weary
Feeling small
When tears are in your eyes
I will dry them all

I'm on your side
When times get rough
And friends just can't be found
Like a bridge over troubled water
I will lay me down
Like a bridge over troubled water
I will lay me down

When you're down and out
When you're on the street
When evening falls so hard
I will comfort you

I'll take your part
When darkness comes
And pain is all around
Like a bridge over troubled water
I will lay me down
Like a bridge over troubled water
I will lay me down

Sail on Silver Girl,
Sail on by
Your time has come to shine
All your dreams are on their way

See how they shine
If you need a friend
I'm sailing right behind
Like a bridge over troubled water
I will ease your mind
Like a bridge over troubled water
I will ease your mind

(Lyrics from: http://www.lyricsfreak.com/s/simon+and+garfunkel/bridge+over+troubled+water_20124580.html)

Me and my brain --- sigh

So this morning I finally thought of having breakfast before leaving for work! Woohooo!! Uhm yeah I felt good about that too.... till I realized at work that I had no make up on. My brain plays tricks like that on me often nowadays. Think of doing one thing and then forgetting another. It's like my brain is telling me that it can't process like it did anymore. Old age? Depression? Meds? Well I'd like to think it's the latter two and not old age, coz I'm not THAT old ;).

It's weird though when you find yourself staring at the car radio trying to think of how you turn it off.. you know it can be turned off coz you've done it several times before. A finger hanging in mid air, nothing going on in your brain but a sense of agitation, frustration and a lil fear coz this is sooooo simple! But you just don't know anymore. I imagine a couple of guys running round in my head searching frantically for the drawer marked 'how to turn the car radio off' and just coming up empty. And then finally... somewhere in a back room, underneath some other drawers marked 'how to', 'why I came to the kitchen', 'what I'm looking for in this closet'.. they find the drawer and I suddenly know it's the button in the left bottom corner that says 'mute' but is used for turning the radio off too (who does that anyway.. way confusing for someone like me!).

One other time I'm driving home and suddenly it hits me that I don't know where the keys to my house are. I start searching in my bag (yeah it's a woman's bag, way too much room and way too much clutter in it, making it impossible to find something fast) and don't find them. After thinking about what the heck I did with them I decide to make a turn at the next roundabout and drive back to work, because I obvisiously left them there (I don't have them, I came from work ergo: the keys are at work). As I approach the roundabout my brain clears up somehow and I realize that my keys are on my key chain, the same one my car keys are on and since I'm driving my car........ Yup, I didn't forget, lose or misplace them at all.. they're right there!

I've learned to laugh at so much stupidity and just wonder about how a brain / my brain works. Things that are simple or a routine, just disappear from the archive sometimes and I'm left staring like an idiot into the distance, waiting for my brain to turn on again. Which till now it's always done.. so no need to worry about it right?

My brain and me.. it's turned into a love - hate relationship, hate the frustration, love the stupid things it makes me do or forget or uhm misplace or... well any kinda thing ;). There's no sense in getting overly frustrated about it, it's just who I am at the moment. I'm keeping my fingers crossed it'll get better again.. but if not.. it'll give me more stories to share and more opportunities to laugh about myself.

After reading this blog again I find that I've placed the button to turn my radio off at the left (english) and the right (dutch) bottom corner.. So I needed to correct my Dutch version since my car radio doesn't have two buttons to turn it off and I'm pretty sure it's on the left bottom side, but I'll check tomorrow ;) LOL

=======

Ik en mijn brein --- zucht

Vanochtend dacht ik er eindelijk eens aan om te ontbijten voordat ik naar het werk ging. Woohooo!! Dat vond ik ook, totdat ik er op het werk achterkwam dat ik geen make up op had. Mijn brein houdt me soms voor de gek. Ik onthou het één, maar vergeet het ander. Het is net of mijn brein aangeeft dat het gewoon minder kan verwerken dan vroeger. Ouderdom? Depressie? Medicijnen? Ik hoop dat het de laatste twee zijn. Zo oud ben ik namelijk nog niet ;)

Toch is het raar wanneer je in de auto zit en merkt dat je naar de autoradio staart terwijl je probeert te bedenken hoe dat ding ook alweer uit gaat. Je weet dat hij uit kan, je hebt het al vaker gedaan. Een vinger die in de lucht hangt, je brein blanco met uitzondering van een gevoel van onrust, frustratie en een klein beetje angst. Het is zoooooooooo simpel! Maar toch weet je het niet meer. Ik bedenk dat er een aantal mannetjes erg hard aan het rondlopen zijn, paniekerig op zoek naar de la gelabeld 'hoe de autoradio uit moet' en die niets kunnen vinden. En dan eindelijk.. in een achteraf kamertje, onder wat andere lades gelabeld 'hoe kan ik',  'wat doe ik ook alweer in de keuken', 'wat zoek ik in deze kast' wordt de la gevonden en ik weet opeens dat de knop linksonder, waar 'mute' op staat, de knop is die ik nodig heb om de radio uit te doen (wie die knop dan ook mute noemt is mij een raadsel, da's veel te verwarrend voor iemand als ik!)

Een andere keer was ik onderweg naar huis en ik realiseer me ineens dat ik niet weet waar mijn huissleutels zijn. Ik begin te zoeken in mijn tas (yup een vrouwentas, veel te groot, veel te veel troep, onmogelijk om iets snel te vinden) en vind ze niet. Ik weet echt niet wat ik met mijn sleutels gedaan heb en besluit dus bij de eerstvolgende rotonde weer naar mijn werk te rijden. (Ik heb mijn sleutels niet, ik was op het werk ergo: ze liggen nog op het werk). Terwijl ik de rotonde nader wordt het ineens weer helder in mijn brein.. mijn huissleutels zitten aan mijn sleutelbos.. dezelfde waaraan ook mijn autosleutels zitten... ik rij in mijn auto... Inderdaad, ik ben ze niet vergeten, niet kwijtgeraakt, heb ze niet ergens laten liggen. Ze hangen gewoon in het contact!

Ik heb geleerd om om zoveel stommiteit te lachen en me verwonderd af te vragen hoe een brein / mijn brein werkt. Dingen die simpel of een routine zijn, verdwijnen soms gewoon uit mijn archief en dat zorgt ervoor dat ik als een idioot starend in de verte zit te wachten totdat mijn brein weer werkt. En tot nu toe gaat het licht steeds weer aan, dus dan hoef ik me ook geen zorgen te maken toch?

Mijn brein en ik.. we hebben een haat - liefde verhouding. Ik haat de frustratie, maar hou van de domme dingen die mijn brein me laat doen, of laat vergeten, of laat kwijtraken.. nou ja, van alles ;) Het heeft geen zin om me daar enorm druk over te maken, het is wie ik ben op dit moment en ik hoop dat dat weer beter gaat worden, maar zo niet... dan heb ik nog meer verhalen te vertellen en nog meer mogelijkheden om om mezelf te lachen.

Bij het nogmaals doorlezen van dit blog kom ik tot de ontdekking dat de knop van mijn radio blijkbaar zowel links- (engels) als rechtsonder (nederlands) te vinden is... vandaar dat ik de tekst in het Nederlands even aan moest passen. Mijn radio heeft geen twee knoppen waarmee hij uit kan. De knop zit linksonder.. niet rechtsonder... tenminste.. dat denk ik.. ik check morgen nog wel even ;) LOL

Lost in translation

When a man tells me he's not interested, I admit defeat and back off. When a man tells me he doesn't want a relationship, I understand and if possible work on having a friendship. When a man says no, he means no. No other meaning to the word. So how come when I say I'm not interested, a man will take that as a challenge? How come when I say I don't want a relationship a man seems to think he can win me over and change my mind? How come when I say no, a man will take that as a maybe? Why does what I say get lost in translation to a man?

Maybe I'm different from most women, but when I tell you to back off, back off. When I tell you no that means no, otherwise I would tell you something else. If I tell you I need space, it's not a challenge to come up with something special to change my mind, I want you to leave me alone. 

Stop translating what I tell you and I will not get lost in translation again.

=========

Verloren in de vertaling

Als een man me zegt dat hij niet geïnteresseerd is, dan neem ik mijn verlies en ik neem afstand. Als een man me zegt dat hij geen relatie wil, dan begrijp ik dat en probeer, als dat mogelijk is, aan een vriendschap te werken. Als een man nee zegt, bedoelt hij nee en niets anders. Waarom is het dan zo dat als ik zeg dat ik niet geïnteresseerd ben, een man me ziet als een uitdaging? Waarom is het dan zo dat als ik zeg dat ik geen relatie wil, een man denkt dat hij me van het tegendeel kan overtuigen? Waarom is het zo dat als ik nee zeg, een man misschien hoort? Waarom raakt wat ik bedoel verloren in de vertaling door een man?

Misschien ben ik anders dan vrouwen in het algemeen. Maar als ik zeg dat je op moet rotten, rot dan op. Als ik nee zeg, bedoel ik gewoon nee, anders zou ik namelijk wel iets anders zeggen. Als ik zeg dat ik ruimte nodig heb is dat geen andere manier om te zeggen dat je beter je best moet doen, je moet me gewoon met rust laten.

Stop met vertalen wat ik zeg, dan raak ik niet meer verloren in de vertaling.

A friend of mine wanted me to be sure to add something when I told him I was gonna write this blog... This is the addition he wanted: No this is not about you ;)

If I had known

If I had known about my depressions before I had children, would I have had them? I'm not sure. There's a lot that causes depressions, more than just having a biological sensitivity for them. My personality, my view of how the world works, my perfectionisme, my need to control my life, they all contributed to me setting my depression switch to 'on' and there's no way to set it back to 'off' again.

All I can hope for and work hard on is to teach my children how not to make the mistakes I did. To teach them that it is ok to have feelings, to be sad, to cry, to be angry, to fail. That what you do is not all to who you are. That people will love you even if you are not perfect. I have to teach them that even if I myself still have problems believing it.

Besides depression there's autisme in my family, Asperger syndrom and other forms. Sometimes I feel like I gave my children damaged DNA, I gave them a lousy start in life. The sword of Damocles hanging over their heads. That bothers me a lot, but I had them before I knew.. so am I really to blame?

=============

Als ik het geweten had

Als ik van mijn depressies geweten had voordat ik kinderen kreeg, had ik ze dan gekregen? Ik ben daar niet zeker van. Er is veel dat depressies veroorzaakt, meer dan alleen een biologische vatbaarheid. Mijn persoonlijkheid, mijn idee van hoe de wereld werkt, mijn perfectionisme, de noodzaak om mijn leven onder controle te hebben, ze hebben allemaal meegewerkt aan het 'aanzetten' van mijn depressieknop. En nu die op aan staat, kan hij niet meer uit.

Het enige dat ik kan hopen en waarvoor ik hard kan werken is dat mijn kinderen niet mijn fouten maken. Dat ik ze leer dat het oké is om gevoelens te hebben, om verdrietig te zijn, om te huilen, om boos te zijn, te falen. Dat wat je doet, niet definieert wie je bent. Dat mensen van je houden ook als je niet perfect bent. Dat moet ik ze leren, ook als ik dat soms zelf nog moeilijk te geloven vind.

Naast depressies hebben we ook autisme in de familie. Het syndroom van Asperger en andere vormen. Soms voelt het alsof ik mijn kinderen beschadigd DNA gegeven heb, een moeilijk uitgangspunt voor het leven. Het zwaard van Damocles dat boven hun hoofd hangt. Dat vind ik ontzettend rot, maar ik kreeg ze voordat ik het zelf wist... dan is het toch niet mijn schuld?

You always laugh don't you?

"Yeah coz of the meds", is what I think to myself when someone says that to me. But that's not true, I am a natural 'the cup is half full' kinda person. Well except when depression catches up with me. But hence the meds lol.

I sometimes need to ramble, to put my thoughts in writing. I'm not a diary kinda person, that would make me feel obliged to write something everyday and honestly... I don't have something useful or interesting to say everyday. So I've been thinking about a blog. A place to call 'my own'. For my ramblings, my thoughts. It's not like I need someone to read them, just need them to get out of my head ;)

If you are someone who reads my blogs... welcome. Hope you like my ramblings

================================================

Jij lacht altijd of niet?

"tuurlijk, vanwege de medicijnen" denk ik dan. Maar dat is niet waar, ik ben iemand die van nature positief ingesteld is. Nou ja, behalve wanneer ik depressief ben, maar daarom slik ik dan ook medicijnen ;)

Soms moet ik mijn gedachten kwijt, ze op schrift stellen. Ik ben geen dagboek persoon. Met een dagboek zou ik me verplicht voelen elke dag te schrijven en eerlijk gezegd heb ik niet elke dag iets interessants te melden. Dus dacht ik aan een blog. Een plek die van mij is. Voor mijn ideeën, mijn gedachten. Het is niet zo dat ik iemand nodig heb die ze leest, ik moet ze gewoon kwijt uit mijn hoofd.

Als jij iemand bent die mijn blogs leest,... welkom. Hoop dat je ze leuk vindt

Longing for a touch

Longing for a touch
One without a hidden agenda
One without expectations raised
One that is given not because I looked like I needed it

Longing for a touch
that relaxes me
that comforts me
that makes me feel safe

Longing for a touch
Just because it feels good to be touched

===============================

Verlangend naar een aanraking
Eén zonder verborgen agenda
Eén zonder hooggespannen verwachtingen
Eén die gegeven wordt, niet omdat ik eruit zag alsof ik het nodig had

Verlangend naar een aanraking
die mij ontspant
die mij troost
die mij me veilig laat voelen

Verlangend naar een aanraking
Gewoon omdat het goed voelt om aangeraakt te worden.