Timing

K picture this.. you're meeting someone for the first time.. you're a lil nervous but looking forward to meeting this person. Everything is going fine, you laugh, you smile, you talk.. and then this person tells you he/she suffers from depressions... Would you consider it to be bad timing to do that on the first date or would you be glad you get the chance to run away before things develop?

Now picture this.. you've been dating a while and you notice that something isn't right with the other person, he/she is shutting you out, not that responsive to your attention anymore, doesn't seem to be as happy as they were before. He/she tells you they suffer from depressions and have for a while now... would you feel betrayed because they didn't tell you before?

Or picture this.. everything is fine, you stay over and you find the meds he/she is taking. He/she admits having depressions.. again would you feel betrayed? Would you feel like the other person is incapable of trusting you with this? Would you consider it to be lying?

I've been trying to figure this out. What is the right moment to tell someone you're in therapy? What's the right moment to tell someone you're on anti depressants? Matters of the mind still are a taboo. In relationships and in friendships. Most of the time people do understand that you're going though a rough time but they can't imagine what a depression is, they think you can just kick yourself out of a depression.

I know my depressions are caused by an inbalance of chemicals in my brain. My brain lacks serotonine, therefor I don't feel happy. That's where the meds come in. The meds up the level of serotonine in my brain.. hence I feel happy again. Nothing mysterious about it, doesn't mean I'm a nutcase or I can't handle life. It's like every other illness that is caused by a shortage or excess of a chemical and is controlled by meds (just like diabetes). I know this, but does a potential partner know this too? Should I run the risk of scaring someone away? Or should I just shut up and not say anything till I feel confident enough they won't run away when I tell them and risk them feeling betrayed?

Who is going to welcome someone with a 'mental problem' as a partner in life? I know I wouldn't, I'd run as fast as I can. Sure I'll be your friend.. but that's it. So is this just a case of me not having confidence in people? Of finding myself damaged goods because I have depressions?

I don't know.. but I do know I'm scared to find out if someone will start to run once I tell them.

===========================
Timing

Oké, stel je dit eens voor.. je ontmoet iemand voor de eerste keer.. je ben een beetje nerveus, maar ziet ernaar uit om deze persoon te ontmoeten. Alles gaat goed, jullie lachen, jullie glimlachen, jullie praten.. en dan vertelt deze persoon dat hij last heeft van depressies... Zou je vinden dat een eerste date geen goede gelegenheid is voor zulk nieuws? Of zou je blij zijn dat je het nu weet, zodat je hard weg kunt rennen voordat er echt iets ontwikkelt tussen jullie twee?

Stel je nu dit voor ... jullie gaan al een tijdje uit met elkaar en je merkt dat er iets niet klopt, hij/zij ontwijkt je een beetje, reageert niet meer zo op de aandacht die je hem/haar geeft, lijkt gewoon niet meer zo blij te zijn als daarvoor. Hij/zij vertelt je dat hij/zij last heeft van depressies en die al een tijdje heeft... Zou je je verraden voelen omdat hij/zij het niet eerder gezegd heeft?

Of stel je dit voor... alles gaat goed, je blijft slapen en je vindt medicijnen van de ander. Hij/zij geeft toe dat hij/zij depressies heeft.. Zou je je weer verraden voelen? Zou je vinden dat de ander vindt dat hij/zij je niet kon vertrouwen met deze informatie? Zou je vinden dat hij/zij tegen je gelogen heeft?

Ik probeer hier al een tijdje een antwoord op te vinden. Wat is het juiste moment om iemand te vertellen dat je therapie krijgt? Wat is het juiste moment om te vertellen dat je anti depressiva slikt? Matters of the mind zijn nog steeds een taboe. In relaties en vriendschappen. De meeste tijd snappen mensen wel dat je een zware tijd hebt, maar ze kunnen zich niet voorstellen hoe het is om een depressie te hebben, ze denken dat een depressie op te lossen is door jezelf gewoon een schop te geven.

Ik weet dat mijn depressies veroorzaakt worden door een onbalans van stoffen in mijn hersenen. Mijn hersenen krijgen te weinig serotonine, dus voel ik me niet blij. Met de medicijnen wordt het niveau van serotonine hersteld, dus voel ik me weer blij. Niets mysterieus, betekent niet dat ik gek ben of dat ik het leven niet aankan. Het is als elke andere ziekte waarbij je een tekort of teveel van een bepaalde stof hebt, wat opgelost wordt met medicijnen (bijvoorbeeld diabetes). Ik weet dat, maar weet een potentiële partner dit ook? Moet ik het risico lopen dat ik iemand wegjaag? Of moet ik gewoon niets zeggen en wachten op het moment dat ik genoeg vertrouwen in de ander heb dat hij niet weg zal lopen en dan maar het risico nemen dat iemand zich verraden voelt?

Wie verwelkomt iemand met mentale problemen als een partner in zijn/haar leven? Ik weet dat ik dat niet zou doen, ik zou heel hard weglopen. Natuurlijk zou ik je vriend zijn, maar dat is dan ook alles. Dus wordt mijn twijfel dan veroorzaakt omdat ik te weinig vertrouwen heb in anderen? Doordat ik mezelf zie als beschadigd omdat ik depressies heb?

Ik weet het niet... maar ik weet wel dat ik bang ben om uit te vinden of iemand inderdaad hard wegloopt als ik het vertel.