So this morning I finally thought of having breakfast before leaving for work! Woohooo!! Uhm yeah I felt good about that too.... till I realized at work that I had no make up on. My brain plays tricks like that on me often nowadays. Think of doing one thing and then forgetting another. It's like my brain is telling me that it can't process like it did anymore. Old age? Depression? Meds? Well I'd like to think it's the latter two and not old age, coz I'm not THAT old ;).
It's weird though when you find yourself staring at the car radio trying to think of how you turn it off.. you know it can be turned off coz you've done it several times before. A finger hanging in mid air, nothing going on in your brain but a sense of agitation, frustration and a lil fear coz this is sooooo simple! But you just don't know anymore. I imagine a couple of guys running round in my head searching frantically for the drawer marked 'how to turn the car radio off' and just coming up empty. And then finally... somewhere in a back room, underneath some other drawers marked 'how to', 'why I came to the kitchen', 'what I'm looking for in this closet'.. they find the drawer and I suddenly know it's the button in the left bottom corner that says 'mute' but is used for turning the radio off too (who does that anyway.. way confusing for someone like me!).
One other time I'm driving home and suddenly it hits me that I don't know where the keys to my house are. I start searching in my bag (yeah it's a woman's bag, way too much room and way too much clutter in it, making it impossible to find something fast) and don't find them. After thinking about what the heck I did with them I decide to make a turn at the next roundabout and drive back to work, because I obvisiously left them there (I don't have them, I came from work ergo: the keys are at work). As I approach the roundabout my brain clears up somehow and I realize that my keys are on my key chain, the same one my car keys are on and since I'm driving my car........ Yup, I didn't forget, lose or misplace them at all.. they're right there!
I've learned to laugh at so much stupidity and just wonder about how a brain / my brain works. Things that are simple or a routine, just disappear from the archive sometimes and I'm left staring like an idiot into the distance, waiting for my brain to turn on again. Which till now it's always done.. so no need to worry about it right?
My brain and me.. it's turned into a love - hate relationship, hate the frustration, love the stupid things it makes me do or forget or uhm misplace or... well any kinda thing ;). There's no sense in getting overly frustrated about it, it's just who I am at the moment. I'm keeping my fingers crossed it'll get better again.. but if not.. it'll give me more stories to share and more opportunities to laugh about myself.
After reading this blog again I find that I've placed the button to turn my radio off at the left (english) and the right (dutch) bottom corner.. So I needed to correct my Dutch version since my car radio doesn't have two buttons to turn it off and I'm pretty sure it's on the left bottom side, but I'll check tomorrow ;) LOL
=======
Ik en mijn brein --- zucht
Vanochtend dacht ik er eindelijk eens aan om te ontbijten voordat ik naar het werk ging. Woohooo!! Dat vond ik ook, totdat ik er op het werk achterkwam dat ik geen make up op had. Mijn brein houdt me soms voor de gek. Ik onthou het één, maar vergeet het ander. Het is net of mijn brein aangeeft dat het gewoon minder kan verwerken dan vroeger. Ouderdom? Depressie? Medicijnen? Ik hoop dat het de laatste twee zijn. Zo oud ben ik namelijk nog niet ;)
Toch is het raar wanneer je in de auto zit en merkt dat je naar de autoradio staart terwijl je probeert te bedenken hoe dat ding ook alweer uit gaat. Je weet dat hij uit kan, je hebt het al vaker gedaan. Een vinger die in de lucht hangt, je brein blanco met uitzondering van een gevoel van onrust, frustratie en een klein beetje angst. Het is zoooooooooo simpel! Maar toch weet je het niet meer. Ik bedenk dat er een aantal mannetjes erg hard aan het rondlopen zijn, paniekerig op zoek naar de la gelabeld 'hoe de autoradio uit moet' en die niets kunnen vinden. En dan eindelijk.. in een achteraf kamertje, onder wat andere lades gelabeld 'hoe kan ik', 'wat doe ik ook alweer in de keuken', 'wat zoek ik in deze kast' wordt de la gevonden en ik weet opeens dat de knop linksonder, waar 'mute' op staat, de knop is die ik nodig heb om de radio uit te doen (wie die knop dan ook mute noemt is mij een raadsel, da's veel te verwarrend voor iemand als ik!)
Een andere keer was ik onderweg naar huis en ik realiseer me ineens dat ik niet weet waar mijn huissleutels zijn. Ik begin te zoeken in mijn tas (yup een vrouwentas, veel te groot, veel te veel troep, onmogelijk om iets snel te vinden) en vind ze niet. Ik weet echt niet wat ik met mijn sleutels gedaan heb en besluit dus bij de eerstvolgende rotonde weer naar mijn werk te rijden. (Ik heb mijn sleutels niet, ik was op het werk ergo: ze liggen nog op het werk). Terwijl ik de rotonde nader wordt het ineens weer helder in mijn brein.. mijn huissleutels zitten aan mijn sleutelbos.. dezelfde waaraan ook mijn autosleutels zitten... ik rij in mijn auto... Inderdaad, ik ben ze niet vergeten, niet kwijtgeraakt, heb ze niet ergens laten liggen. Ze hangen gewoon in het contact!
Ik heb geleerd om om zoveel stommiteit te lachen en me verwonderd af te vragen hoe een brein / mijn brein werkt. Dingen die simpel of een routine zijn, verdwijnen soms gewoon uit mijn archief en dat zorgt ervoor dat ik als een idioot starend in de verte zit te wachten totdat mijn brein weer werkt. En tot nu toe gaat het licht steeds weer aan, dus dan hoef ik me ook geen zorgen te maken toch?
Mijn brein en ik.. we hebben een haat - liefde verhouding. Ik haat de frustratie, maar hou van de domme dingen die mijn brein me laat doen, of laat vergeten, of laat kwijtraken.. nou ja, van alles ;) Het heeft geen zin om me daar enorm druk over te maken, het is wie ik ben op dit moment en ik hoop dat dat weer beter gaat worden, maar zo niet... dan heb ik nog meer verhalen te vertellen en nog meer mogelijkheden om om mezelf te lachen.
Bij het nogmaals doorlezen van dit blog kom ik tot de ontdekking dat de knop van mijn radio blijkbaar zowel links- (engels) als rechtsonder (nederlands) te vinden is... vandaar dat ik de tekst in het Nederlands even aan moest passen. Mijn radio heeft geen twee knoppen waarmee hij uit kan. De knop zit linksonder.. niet rechtsonder... tenminste.. dat denk ik.. ik check morgen nog wel even ;) LOL
Geen opmerkingen:
Een reactie posten